Onrecht in tweevoud

Als militair zijn weinig dingen meer sneu dan onterecht gefusilleerd worden. Vooreerst is er natuurlijk het sneuvelen, maar het onrecht gaat verder. Nabestaanden blijven, voor de rest van hun dagen, achter als relatie van een ongehoorzame soldaat, een dienstweigeraar, een lafaard. Een dode soldaat heeft het immers doorgaans nogal moeilijk om zijn onschuld te bewijzen.

Oorlogsweduwe Fernande Herduin ondergaat al het bovenstaande met een vastbesloten waardigheid. Met enkel zijn laatste wanhopige schrijven als bewijsstuk vecht ze voor het eerherstel van haar man. De onderluitenanten Henry Herduin en Pierre Millant werden standrechtelijk geëxecuteerd toen hun positie in Verdun niet standhield, zonder bewijs of proces. 

Historicus  Jean-Yves Le Naour giet andermaal een waargebeurde feitenreeks in achtenveertig pagina's. De juridische strijd om de mogelijkheid tot (postuum) eerherstel haalde het Franse parlement en maakte voor het eerst ook een einde aan de willekeur van het opperbevel. Droge feiten die Le Naour tot een aangenaam leesbaar geheel wist te kneden. Het storyboard van Marko (Marc Armspach) is daarin een hele hulp. Op het juiste moment ingebrachte flashbacks geven het gepaste tempo aan.

De tekeningen van Iñaki Holgado toonden bij de voorgaande delen al de lelijkheid van de oorlog mooi te kunnen dragen. In dit deel blijken ze ook het burgerleven te kunnen weerspiegelen. Sébastien Bouet, die eerder al meewerkte aan de WOI-drama's Ambulance 13 en Liefdesmonument, is ook hier verantwoordelijk voor het kleurenpallet.

Midden het herdenkingsjaar 2018 eindigt zo alweer een knappe reeks over de Eerste Wereldoorlog. Maar niet getreurd, we hebben er nog wel enkele te gaan.

DIEDERIK VAN DE VELDE