Niet van een leien dakje

Toen Dark Dragon Books de comicversie van Assassin's Creed publiceerde, vonden we die verreweg de betere van de twee stripversies die momenteel verschijnen. De eerste cyclus van de Europese versie, door de twee Fransen Djillali Defali en Eric Corbeyran, lag ons niet. Te veel ernst, een vervelend verhaalverloop, een doel dat ons niet interesseerde en misschien ook de setting in het oude Rome waar volgens ons te weinig mee werd aangevangen. Met de verschijning van deel 4, de start van een tweede cyclus, stellen we onze mening bij. Mag het even? De tekeningen zien er heel wat beter uit, vooral de decors in het middeleeuwse Egypte stralen sfeer uit.

Trouw aan het gameconcept laat Corbeyran de Assassijn van dienst over daken klauteren en van alles en nog wat springen, vechten met Tempeliers en een omkaderend verhaal beleven. In dit geval volgen we Jonathan Hawk die van Desmond Miles een dossier erft. Hij moet een scepter van onschatbare waard en onmetelijk belang terugvinden. En dat loopt niet van een leien dakje... je weet wel, waar hij over klautert en van springt.

Dankzij de degelijke cliffhanger zijn we het er over eens dat de tweede cyclus goed is ingezet. Het album is er alleszins in geslaagd om de reeks te blijven volgen.

DAVID STEENHUYSE