Herkenbaarheid

Ja, we bekennen. Ook wij zijn kattenliefhebbers. Elke dag weer zijn we geïntrigeerd door het gedrag van onze twee feliene vrienden en kijken we uit naar het moment dat we ze tegemoet horen lopen als we de sleutel in de voordeur steken. Ook al weet je dat ze diep in hun binnenste gewoon twee egoïstische krengen zijn die vooral geïnteresseerd zijn in hun dagelijkse dosis kattenbrokken, toch beleef je plezier aan hun gespin, gekrol en zelfs aan hun occasionele haarbal.

Lucy uit deze strip gaat nog enkele fases verder. Heel haar sociale leven lijkt te lijden onder de zorg voor haar twee poezen Neko en Yoshi. In een paginagrote gag serveren de auteurs je een herkenbare situatie die je weer even met je twee voeten op de grond zet en je de vraag doet stellen: Nee, zover ga ik toch niet, hé?! Om dan schoorvoetend te moeten toegeven dat je vaak op eenzelfde manier reageert en veel te veel verdraagt van je viervoetige huisgenoten.

Dit scenariodebuut van de Franse Flora is zo vluchtig, maar aangenaam leesvoer geworden en alles wordt mooi geserveerd in de herkenbare en toegankelijke tekeningen van de Canadese MiniKim. Haar stijl doet wat denken aan een mix van shojo manga, Eva Mouton en Arthur de Pins. Vooral de subtiele achtergronden zijn zeker een extra bestudering waard.

Net zoals bij vele andere gagalbums werken deze kattengrappen vooral goed in kleine porties. We zien dit dus zeker goed werken als weekbladbijdrage of occasionele webcomic. Purrrrrrrr!

MARIO STABEL