Geen vijgen na Pasen

Gamaliel trekt op de vooravond van Pesach met zijn vader, Yaacov, naar Jeruzalem om een bok te offeren. Aan de ingang van de tempel wordt Yaacov na een opstootje door de Romeinen gevangen genomen. Gamaliel kan ontsnappen en komt in een kamp buiten Jeruzalem terecht. Samen met de vrome schriftgeleerde Jozua trekt hij opnieuw naar de stad om zijn vader te bevrijden.

Waarom is deze strip zo anders dan de andere? Misschien door het gedurfde, niet-commerciële uitgangspunt. Het verhaal speelt zich 2000 jaar geleden in Judea af en de nadruk ligt vooral op gesprekken over religie. Maar verwacht geen onleesbaar, hoogdravend gezwets. Eenvoud is het motto van Zwarte Olijven. Het scenario is typisch Joann Sfar: schitterende dialogen, subtiele humor en kleurrijke figuren. Zoals Camulos en Cotus, de twee deserterende Gallische huursoldaten die constant aan seks denken en aan vechten een broertje dood hebben (ze komen wellicht niet uit het dorpje dat wij zo goed kennen). Of Jozua die zich, op het fundamentalistische af, strikt aan de joodse wetten houdt, maar zwaar op de proef wordt gesteld door de onschuldige vragen van de nieuwsgierige Gamaliel. Sfar schreef een erg persoonlijke strip. Hij is zelf van joodse afkomst en net als Gamaliel verloor hij zijn moeder op jonge leeftijd.

Het tekentalent van Emmanuel Guibert leerden we al kennen in De Dochter van de Professor en La Guerre d’Alan (waar blijft die vertaling?). Sfar en Guibert zijn perfect op elkaar ingespeeld. De eenvoud, humor en emoties van het verhaal vind je ook terug in de sobere tekeningen. Zwarte Olijven is een ontwapende strip. Een verademing in deze tijden van oorlogsdreiging.

JEROEN FRANÇOIS