Fucking brilliant

Deze heruitgave van het meesterwerk Stad van Klei, door Nederlander Milan Hulsing, betreft een jubileumuitgave. Het is namelijk tien jaar geleden dat de eerste editie in softcover bij Oog & Blik | De Bezige Bij verscheen, net in het jaar dat de Arabische Lente in Egypte, de woonplaats van Hulsing, uitbrak.

Deze nieuwe editie verschijnt in harde kaft, de afdrukken zijn geremasterd. Er zit aansluitend een door Hulsing geïllustreerde tekst bij van schrijver Abdelkader Benali, toelichting in tekst en beeld over personages en tekenstijl, het korte stripverhaal Stille Chaos en een beginnetje van wat een verstripping van Albert Camus' De Vreemdeling had moeten worden (en uiteindelijk werd getekend door Jacques Ferrandez). Dankzij al dat bonusmateriaal is het oorspronkelijk aantal pagina's van 134 uitgebreid naar 168! Scratch Books hanteert voor deze uitgave ook hetzelfde formaat als de andere albums die het van Milan Hulsing uitgaf, De Smokkelaar en de spin-off daarop, Spaans Rood. Altijd attent dat een uitgeverij dat respecteert.

Hiernavolgend hernemen en actualiseren we onze bespreking uit januari 2011, net in de periode dat we geen contact konden onderhouden met Milan Hulsing, die in Caïro woont en werkt en waar alle internet- en gsm-verkeer was stilgelegd. Daarmee snij je in deze moderne tijden nog niet álle communicatie naar het buitenland af. Stad van Klei is een bewerking van een Egyptische novelle en past op zijn manier ook in het plaatje van power to the people en bedrog van het systeem.

Ambtenaar Salem heeft een uitgekiend plan om de Egyptische overheid op te lichten. Hij bedenkt het fictief stadje Khaldya waarvoor hij alle officiële paperassen kan vervalsen om de salarissen en het budget van het politiekorps voor zichzelf te kunnen innen. Al wat hij nodig heeft, is een naïeveling die in Salems plaats het geld op zijn rekening krijgt gestort en verdere opvolging van zijn gesjoemel. Maar hoe meer hij zich met zijn stad bezighoudt en zelfs bezuinigingen voorstelt of het district de hoogste graad van onveiligheid laat toekennen, hoe reëler het bestaan ervan voor hem wordt. De plichtsbewuste politiechef krijgt een gezicht, geboetseerd in klei, en Salem bouwt een volledige maquette van de stad in zijn woonkamer. Ondertussen krijgen we als lezer effectief de fictieve interventies van het politiekorps te zien en maken we mee hoe de politiechef verliefd wordt en in een lastige sitiuatie terechtkomt. Salem gaat helemaal op in zijn stad en gaat er ook onderdoor. Zijn band met de realiteit kwijnt weg. Dat heeft zijn consequenties. Zijn bazen belasten hem met een onderzoek ter plaatse om de onregelmatigheden te bestuderen. Kan het nog gekker? Jawel, de laatste pagina!

Alleen al de korte inhoud van dit one-shot klonk fucking brilliant. De uitwerking van Milan Hulsing is dat net zo goed. De keuze om de pagina's in sepiatinten te schilderen, is een perfecte keuze. Het lijkt wel of hij met klei en veel water aan de slag ging om Stad van Klei te schilderen. De dialogen zijn beknopt en to the point. Geen gezever, alleen de essentie. Je leest dan ook vlot doorheen het verhaal. De structuur van afwisselende scènes in verknipte verhaallijnen over Salem enerzijds en over de politiechef anderzijds onderga je daardoor makkelijker.

DAVID STEENHUYSE