Eine Entdeckung!

Je hebt van die strips die net onder de radar blijven. Net niet die geweldige cover. Net niet genoeg stripbudget. Net niet genoeg positieve buzz. Net niet... Malcolm Max was voor ons zo’n serie. En nu is er een derde deel, het slotdeel van de eerste trilogie, en klopt het plaatje wel. Plots gaan we toch overstag, en nemen we de hele reeks mee uit onze stripspeciaalzaak. Het allereerste prentje opent met drie knoerten van beschrijvende tekstballonnen.

“London. Anno 1889. Het is zo’n nacht die typisch is voor deze metropool. Somber, nevelig, niet bepaald vrolijk stemmend. Uit de pikdonkere wolken miezert het met een ijzige regelmaat. Objectief gesproken is er niets in dit hart van het Britse rijk dat iemand uit zijn geestelijk evenwicht zou moeten halen. Niet de vage nachtschaduwen, niet het monotone gekabbel van de Theems, en ook niet het geritsel van de talloze dorre bladeren waarmee de oevers zijn bezaaid. Of het zou deze voor anker liggende schoener moeten zijn, met zijn naargeestige lading. De ruimen zijn barstensvol gevuld met levenloze lichamen, die alleen de wormen nog als voedsel en schuilplaats dienen”.

WTF? Wat. Is. Dit? De toon is meteen gezet. We zetten ons wat rechter in de zetel. Al snel worden we meegesleurd in een victoriaanse detectivestrip met flarden steampunk, spookvrouwen, levende machines en Jack The Ripper-toestanden. Dit alles met een geweldig heldenduo, namelijk de ravisante halfvampier (jaja) Charisma Myskina en de enigmatische charmeur Malcolm Max, die niet toevallig in de buurt is van ene S. Holmes woont. Alles, ja alles, wat je kan linken met het Londen van de flikkerende gaslampen komt aan bod. Erg origineel is de inhoud niet, maar de vorm is het des te meer. Scenarist Peter Menningen, die nog Duitse Bessy’s heeft geschreven, hanteert een toontje dat we enkel kennen van de Jules Verne-pastiche Docteur Mystère. Het duurde even voor we erin kwamen, maar het is machtig. De volle drie delen genieten we van de barokke humor en de hoogdravende dialogen die al even snel weer onderuitgehaald worden. Of wat dacht je van deze? Malcolm: "Ik ben bang dat Leech’ tekortkomingen verder gaan dan alleen een gebrek aan manieren. Hij lijdt aan obsessies die het fanatisme ver overschrijden.” Charisma: “Wat wil dat zeggen?” Malcolm: ”Ergens daarbuiten loopt een gevaarlijke gek rond.” Kijk, dat is pure geneugte ende heerlijkheid. Een dikke duim voor vertaler Ben Kamphuis om de juiste balans te vinden tussen de Duitse Gründlichkeit en de Britse tongue-in-cheek! Het literair enthousiasme zet zich naadloos verder in de tekeningen. De Duitser Ingo Römling (Star Wars Rebels) gooit zich in bijna elk plaatje. Zijn zwierige camerastandpunten contrasteren lekker met de stijfdeftige victoriaanse setting. Het totaalplaatje klopt. Dit is echt volop genieten.

Malcolm Max is in alles zo over the top dat het de meest zonnige glimlach op ons gezicht tovert. Ideale vakantielectuur.

WOUTER PORTEMAN