Down-to-earth

En daarom zijn en blijven we stripliefhebber. Het ene album verplaatst ons naar een verre wereld, het andere gooit ons in een strijdtoneel met elfen en magiërs en nog een ander laat ons terugkeren in de tijd van de ridders met godsdienst- en andere oorlogen. En telkens maken we kennis met interessante personages, uitzonderlijke transportmiddelen en schitterende werelden. Dat het deze keer de oudere dorpsbewoners van La Rondière, een kapotte tractor en het Franse platteland zijn, laat ons net zo goed wegdromen als Arran, kwantummechanica of bloedkoningin Eleonora.

Het verhaal is volkomen fictief, maar de personages zijn dat allerminst. Zowel de grootouders van scenarist Aurélien Ducoudray (Lucienne en Georges) als de andere protagonisten Simone, Marie, Marcel en Vonnette maakten deel uit van zijn jeugd. Alles draait om Lucienne, moeder van een veel te vroeg gestorven kind aan longontsteking en echtgenote van Georges die een persoonlijke strijd voert met zijn tractor. Lucienne heeft ondertussen tal van kinderen uit derdewereldlanden via de post "geadopteerd" en ziet opeens de mogelijkheid om nog veel meer voor hen te kunnen betekenen. Ze heeft immers een bericht gekregen van de firma Outillor dat ze niet minder dan 200.000 euro heeft gewonnen. Lucienne blijft geloven dat het geen soort van ordinaire sweepstake betreft, maar dat ze echt gewonnen heeft. Haar zoektocht brengt haar uiteindelijk bij de liquidatiedag van deze firma en redelijk onverhoopt ziet ze, dankzij de steun van de nieuwe jonge buren, haar droom in vervulling gaan.

Na hun samenwerking voor het tweeluik De Ballade van Dusty leveren Gilles Aris en Aurélien Ducoudray (zie ook De Honden van Pripyat, Kamp Poetin en andere tweeluiken bij Saga Uitgaven) terug een kleinood af. Een mooi opgebouwd verhaal met de nodige knipoogclichés van La France Profonde (zoals de postman in zijn R4 en de mobiele kruidenier), sterk ondersteund door een licht slordige, maar aangename tekenstijl die dankzij de vele standpunten (close-up, vergezicht, vogelperspectief, kikvorsperspectief) nooit verveeld.

Mooi. Verplichte kost voor de down-to-earth striplezers. En in feite de anderen ook. En vergeet zeker niet het dossier door te nemen.

JOHAN DECLOEDT