De Griekste tragedie

Koning Aietes heeft het ondanks zijn goddelijk huwelijk niet onder de markt. In zijn rijk Kolchis heeft hij iedereen onder de knoet. Zijn vijanden vrezen en respecteren hem. Alleen heeft hij pas na achttien jaar wachten een troonopvolger gekregen. Helaas is Absyrtos een debiele, fragiele jongen die ferm afziet van zijn epileptische aanvallen. Niemand kan hem helpen. Niemand kan de koning helpen. Elke keer Aietes zijn jongste dochter Medea wild ziet ravotten met haar vier neefjes, keert zijn hart. Hoe kon het gebeuren dat zijn oudste, domme en lelijke dochter, die dan nog eens gehuwd is met een Griek, twee mannelijke tweelingen kreeg op een paar jaar tijd. Dit is zo oneerlijk. Medea laat het niet aan haar hart komen. Als een wervelwind geniet het meisje onbezonnen van haar leven. Tot ze op een dag haar regels krijgt. Eindelijk is de prinses klaar om te passen in de plannen van haar vader. Ze wordt ingelijfd door de priesteressen van Hekate die haar hun enorme kennis doorgeven. Misschien kan Medea later haar broertje redden?

Medea. O Medea. Er is geen Grieks mythologisch personage dat zo vaak wordt opgevoerd als dit godenkind. Ze is niet alleen de allereerste feministe, maar ook een even verleidelijk als monsterlijke feeks. In haar eentje zet ze alle vrouwelijke personages van Game of Thrones in haar immense schaduw. Uiteraard is ze gedroomd materiaal voor de succesvolle romanschrijver Blandine Le Callet voor haar allereerste stripscenario. In een vorig leven had de Franse zich immers gespecialiseerd in de monsterlijke kant van alle antieke mythen. Die kennis komt haar goed van pas. Helder, fijn en uiterst meeslepend neemt ze ons mee in het leven van Medea. Dit is prachtig geschreven. Het ritme is hels en de verrassingen zijn alomtegenwoordig, maar de teugels worden goed strak gehouden.

Le Callets prima bewerking wordt magistraal ondersteund door de Franse tekenares Nancy Peña. Haar markante stijl zweeft ergens tussen Michaël Olbrechts (De Allerlaatste Tijger, Het Reigersnest, Galapagos), Clément Oubrerie (Aya uit Yopougon, Zazie in de Metro) en Japanse schilderijen. Grote ogen, verwrongen gezichten die gecombineerd worden met somptueuze kledij en gordijnen, weelderige natuur en andere rijke details een Alphonse Mucha waardig. Dit is heel knap. Ook de inkleuring mag er zijn. Veel warme aardetinten die opvallend duister en schaduwrijk worden weergegeven. Alsof je als lezer deze strip leest in een intiem, dansend kaarslicht.

Medea is de Griekste tragedie binnen de mythologie. Dit is Thuis, Familie en Game of Thrones samen. Een ongelofelijk verhaal, machtig verteld en geweldig straf getekend. Mooier wordt een mythische geschiedenisles niet.

WOUTER PORTEMAN