Calamity Kim

Kim en Manon in het Wilde Westen had ook de titel boven dit stukje kunnen zijn. Anders dan de vorige cycli valt deze zevende Aldebaran-cyclus met de deur in huis: Manon en Kim go West en zitten als stoere cowgirls op een paardachtig rijdier, rekenen deskundig af met een stel onbehouwen bullebakken en komen stapvoets aan in een frontierstadje...

En toch is dit geen western, maar sciencefiction. Al is de combinatie — zeker audiovisueel — niet ongebruikelijk (denk Westworld, Cowboys vs Aliens of diverse vormen van steampunk). Ook voor Leo is de combi niet helemaal nieuw (denk Verre Werelden). Al ligt in deze reeks minder de nadruk op de verkenning van een nieuwe wereld, inhoudelijk past Bellatrix wel in Leo’s straatje: de aardse bewoners van deze planeet zijn in de greep van sektarische fanatici gevallen, die allerlei lelijke dingen zeggen over vrouwen, de vooruitgang en allicht ook over Conner Rousseau. Een thema dat hij ook al in Antares en Terug naar Aldebaran uitspeelde.

In opdracht van de VN moeten Kim, onze heldin van het eerste uur en kenner van vele werelden, en Manon, die met haar al enkele avonturen heeft overleefd, een oppositieleidster gaan beschermen. Dat in samenwerking met de technologisch voorlijke Avaranten, een plots opgedoken volk uit een ander sterrenstelsel dat als een soort universumpolitie ook in onze Melkweg "tragische gebeurtenissen (wil) vermijden". De extreemrechtse coup die dreigt op Bellatrix is er blijkbaar zo eentje. Deze ruimteflikken waren wel niet present toen de planeet werd getroffen door een calamiteit met een meteoriet die een volledig continent verwoestte, maar alla. Uiteraard draait een en ander algauw danig in de soep, wat wellicht voldoende stof voor de volgende episodes geeft.

De retrosfeer van deze cyclus is weer eens wat anders, een leuke vondst. Leo is opnieuw sterk in het neerzetten van geloofwaardige personages en lijkt nog steeds beter te worden in gelaatsuitdrukkingen, maar blijft ze nog vaak een houterige mimiek geven (met te korte armen) en laat ze in decors lopen die soms wat uit verhouding (de deur van Kims hotel lijkt opeens zo groot als een garagepoort) of fout zijn (een gedekte tafel is dat opeens niet meer in het volgende plaatje). Dat is natuurlijk het risico van alles (scenario, tekeningen, inkleuring) alleen te doen. Toch is ook deze nieuwe vreemde wereld weer heerlijk vertrouwd terrein voor Leo-lezers, die zeker plezier zullen beleven aan de hachelijke situatie van Kim en Manon. Zelfs Bellatrix Lestrange laat via uilenpost weten fan te zijn. Van de slechteriken dan wel.

KOEN DRIESSENS