Georganiseerde chaos

De grote Sherlock Holmes verveelt zich. In zijn hoofd — zijn zolderkamer, zoals hij het noemt — is al zijn kennis netjes gerangschikt. Klaar om een grote misdaad op te lossen. Maar er gebeurt niets dat hem uit zijn lethargie haalt. Zelfs een zoveelste spuit cocaïne die zijn zintuigen op scherp zet, helpt hem deze keer niet vooruit. Dr. Watson ziet Sherlocks drugsverslaving met lede ogen aan. Tot een agent aanklopt bij dr. Watson. Hij begeleidt Watsons confrater, dr. Herbert Fowler. Die werd 's nachts al dolend in een nachtjapon, een vuile pantoffel en een vrouwenslof aan zijn voeten opgepikt. Hij herinnert zich niets meer. Sherlocks brein ontwaakt. Al snel leidt het onderzoek naar een Chinees spektakel dat enkel bedoeld lijkt om een bepaald type toeschouwers uit te kiezen. De ‘uitverkorenen’ worden daarna telkens midden in de nacht ontvoerd. De slachtoffers zijn afkomstig uit alle beroepen en lagen van de bevolking. Maar ze hebben wel allemaal blond of ros haar en lichte ogen. Zou dat het enige verband zijn? Via de drukkerij van het ticket komt het speurdersduo te weten dat er straks een nieuwe opvoering wordt georganiseerd. Maar dit keer is enkel de Londense elite erop uitgenodigd.

In het Hoofd van Sherlock Holmes is een geweldig eerbetoon aan de bekendste observeer- en redeneermachine uit de speurdersliteratuur. Zoals de titel het zegt, dringen we echt binnen in 's mans hoofd. Zijn brein wordt voorgesteld als een gigantische bibliotheek vol kennis en wistjedatjes. We plukken er, alsof we zelf Sherlock zijn, uit wat we nodig hebben. Een door het hele verhaal lopende rode draad zorgt dat we niet verdwalen. Het is echt een bijzondere aanpak. Als Holmes een knoop moet doorhakken, lezen en zien we zijn beslissingsproces. Als na een stevig lijf-aan-lijfgevecht Holmes het onderspit moet delven, somt hij zeven aanwijzingen op die zijn belager als marinier in China dienden. Die aanwijzingen zijn netjes getekend, extra omschreven en verbonden met de beruchte rode draad.

Die tekeningen doen het hem. De overvolle pagina’s van Benoît Dahan verschijnen in de gekste kadreringen ooit. Elke grafische optie wordt benut. Dit is niet alleen pure zotheid, maar ook pure roes. Maar de rode draad zorgt letterlijk welke tekst of tekstballon je vervolgens moet lezen. In die georganiseerde chaos verlies je nooit de draad. Dit levert werkelijk machtige pagina’s op. Tegelijkertijd is dit een intens boek om te lezen. Er gaat zoveel om in Sherlocks brein dat het onze soms wat rust nodig heeft. Gelukkig is het allemaal dik de moeite waard. De plot is af. De deductie is vintage Holmes en de tekenaar is een revelatie. Genoeg is echter genoeg. Dit mocht echt geen integrale geweest zijn.

In het Hoofd van Sherlock Holmes is grafische overdaad in het kwadraat. Heel inventief, soms enerverend, absoluut verhelderd, maar vooral een toffe verrijking voor onze stripbibliotheek.

WOUTER PORTEMAN