De vrouw kent geen grenzen

1930. Een trein spoort door de Smoky Mountains en arriveert in het stadje Waynesville,  North Carolina. Het kersverse echtpaar George en Serena Pemberton stapt uit en wordt opgewacht door de twee vaste compagnons van de Pemberton Houthandel. Ietwat verderop zit een oudere man, Abe Harmon, met dochter Rachel, ooit het lief van George en zwanger van hem. Abe wil George ter verantwoording roepen en het komt tot een handgemeen. Een messteek wordt vader Abe fataal. De Pemberton Houthandel heeft een concessie voor houtkap over een uitgestrekt gebied en stelt tientallen mannen te werk. Serena weet meteen respect af te dwingen door haar vakkennis. Houthakken is echter niet alleen fysiek een harde stiel, maar verschillende mannen sterven ook door een beet van een ratelslang met haar nest in de voet van een boom. Serena besluit een adelaar af te richten en ze slaagt erin de roofvogel systematisch jacht te laten maken op slangen. Men kijkt op naar deze alleszins bijzonder wilskrachtige vrouw.

Ondertussen wil een minister een vergadering organiseren om de oprichting van een nationaal park te bespreken. Serena is geen grote voorstander om grond af te staan, maar ze wil dan toch zoveel mogelijk terrein ontbost hebben vóór de overdracht. Men raakt het niet meteen eens over een prijs hoewel het duidelijk is dat het project van een nationaal park moeilijk zal kunnen tegengehouden worden. En Buchanan, een compagnon van de Pemberton Houthandel, blijkt er zich vreemd genoeg niet tegen te verzetten. Hij sterft daarna toevallig tijdens een jachtongeval. Tegelijkertijd vraagt Rachel, die moeder is geworden van zoontje Jacob, of ze terug haar werk in de keuken van de houthandel kan hervatten. Met enige tegenzin wordt dit aanvaard. Serena, die zelf zwanger is geworden, krijgt pijnlijke krampen in haar achtste maand. Dokter Cheney, de bedrijfsarts, minimaliseert en denkt aan flatulentie. ‘s Anderendaags heeft Serena echter ernstige bloedingen en wordt naar het ziekenhuis gebracht. Ze kan nog net gered worden, maar de baby niet, en kinderen krijgen zal niet meer mogelijk zijn wegens een gescheurde baarmoeder. Dokter Cheney wordt later vermoord teruggevonden aan het station. Er wordt gedacht aan landlopers, maar er is geen bewijs. Het is duidelijk, tegenstanders worden vroeg of laat geliquideerd. Serena gaat over lijken. Zijn Rachel en zoontje Jacob nog wel veilig?

Serena is gebaseerd op een roman van de Amerikaanse schrijver Ron Rash. Het boek werd verfilmd in 2014 onder regie van Suzanne Bier en is bewerkt tot een graphic novel in het Frans door het echtpaar Anne-Caroline Pandolfo (scenario) en Terkel Risbjerg (tekeningen) bij uitgeverij Sarbacane in 2018. Het verhaal is te situeren in de Verenigde Staten na de Grote Depressie in 1930 met een enorme werkloosheid en goedkope arbeidskrachten enerzijds en rijke ondernemers die menen zich alles te kunnen permitteren, zelfs ten koste van de natuur, anderzijds.

De cover trok ons niet meteen aan, bij het openslaan van het album werden we wel van de sokken geblazen door de schilderachtige pracht van de prenten. En dat gaat het hele album door. De quasi rudimentaire figuren, met fijne en soms dikke aflijning, stralen gedrevenheid en karakter uit. De erg mooie inkleuring is uitgevoerd in aquarel en gitzwart houtskool. Even moesten we denken aan Baru, maar deze tekeningen en kleuren zijn nog natuurlijker en gereduceerd tot essentiële lijnen.

In het album komt regelmatig een groepje houthakkers in beeld die tijdens een pauze van gedachten wisselen en commentaar geven over de nieuwtjes die ze her en der gehoord hebben in verband met sommige verdwijningen en gebeurtenissen. Zo kom je in concreto een aantal dingen te weten over het verloop van het verhaal, want niet alle liquidaties en handelsakkoorden komen in beeld. Dit is een originele vondst. In een als bijlage toegevoegd interview (enkel bij de eerste uitzet) vertellen Pandolfo en Risbjerg dat het groepje houthakkers door hun beschouwingen zo de rol overneemt van het koor in de oude Griekse tragedies. De auteurs beogen ook een ecologische en sociale boodschap met het album waarin alles draait om geld en macht voor opportunistische kapitalisten, personages die niets ontzien en zich niets aantrekken van de toekomst. Het is veel belangrijker om in het leven respect te hebben voor mens en natuur. Onze aarde zal er beter van worden.

Opnieuw een opmerkelijk album in het fonds van Lauwert Uitgeverij. Toch één puntje: zulke albums mogen wat ons betreft een formaatje groter zijn om de grafische pracht nog meer tot uiting te laten komen.

Een schitterend album voor de eindejaarslijst.

JAN GOFFIN